Στο Αττικό ημερολόγιο ήταν ο τέταρτος μήνας και λεγόταν Πυανεψιών ή Πυανοψιών. Ονομαζόταν έτσι γιατί τότε γιορτάζονταν τα «Πυανέψια» ή «Πυανόψια» προς τιμήν του Απόλλωνα, της Σκιράδας Αθηνάς και αργότερα προς τιμή του Διονύσου. Με τις γιορτές αυτές ευχαριστούσαν τους θεούς για την καρποφορία και την ευφορία της γης.
Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας της φθινοπωρινής σποράς. Γι’αυτό οι Ρωμαίοι του έδιναν και ένα άλλο όνομα, τον έλεγαν Sementilius (απ’το semen που σημαίνει σπόρος).
Ο λαός μας τον λέει ακόμη Σπαρτό, Αγιοδημήτρη ή Αγιοδημητριάτη απ’τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, Γυμνωτή γιατί γυμνώνονται τα βουνά απ’την παρουσία των τσοπάνηδων και των ζωντανών τους, Παχνιστή από την πάχνη που πέφτει στους αγρούς και Βροχάρη.
Τα πρωτοβρόχια είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για τη σπορά.
«Καλοκαιράκι του Αγ. Δημητρίου» ο λαός μας ονομάζει τις λίγες μέρες κοντά στη γιορτή του Αγίου, όπου ο καιρός είναι σαν καλοκαιρινός. Αυτή η καλοκαιρία χρειάζεται για το όργωμα και συμβολική εγγύησή της είναι τα χρυσάνθεμα (ή αγιοδημητριάτικα).
Για το μήνα Οκτώβριο λέγονται οι εξής παροιμίες:
«Οκτώβρη και δεν έσπειρες
οκτώ σωρούς δεν έκαμες».
«Όποιος σπέρνει τον Οκτώβρη,
έχει οκτώ σειρές στ' αλώνι».
«Τ’ Αη-Λουκά σπείρε τα κουκιά».
«Αη-Δημητράκη μου, Μικρό Καλοκαιράκι μου».
Για το μήνα Οκτώβριο λέγονται οι εξής παροιμίες:
«Οκτώβρη και δεν έσπειρες
οκτώ σωρούς δεν έκαμες».
«Όποιος σπέρνει τον Οκτώβρη,
έχει οκτώ σειρές στ' αλώνι».
«Τ’ Αη-Λουκά σπείρε τα κουκιά».
«Αη-Δημητράκη μου, Μικρό Καλοκαιράκι μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου